Nieściszalni ( choć bardziej oddającym treść filmu i jego przesłanie jest tytuł oryginalny: „Sound of Noise”) to szwedzko-francuska komedia w reżyserii Johannes Stjarne i Ola Simonsson. Film reklamujący się Nagrodą Publiczności Warszawskiego Festiwalu Filmowego.
Utrzymana w poetyce „Gangu Olsena” komedia jest historią pełnej determinacji pogoni detektywa Amadeusza za szóstką perkusistów. Ekscentryczni muzycy chcą doprowadzić do finału projekt happeningowo-muzyczny polegający na organizacji kilku koncertów. Kontrkulturowy zamiar burzy nie tylko standardy etyczne i moralne, ale także obowiązujące prawo. Stąd komórka policji do walki z terroryzmem na czele z dzielnym Amadeuszem wkracza do akcji.
Dla tych którzy znudzeni są gwiazdorami komedii amerykańskich, wyedukowanymi na stand up comedy, polecam pokaz szlachetnej gry z brawurowo zagraną, na miarę Petera Sellersa, rolą detektywa Amadeusza Warnebringa. Jeżeli każde jego spojrzenie was nie rozśmieszy, zwracam za bilety!( ha..ha... zawsze jak żartuję to się pierwszy śmieję.)
Grzechem pierworodnym filmu jest jego struktura, przejście bez większych powiązań motywacyjnych, od jednego skeczu do drugiego z fajerwerkiem oryginalnych pomysłów podczas koncertów, zbliża to bardziej do kabaretu. Cierpi na tym narracja.
